Ga direct naar de inhoud
Ga direct naar de footer
Aanpak verhuld vermogen en belastingontduiking
Mensen verhullen vermogen om verschillende redenen. Omdat ze geld hebben geërfd en de erflater niet bekend willen maken als verhuller. Of omdat ze van iemand in hun omgeving iets hebben gehoord en zonder al te veel kennis aan verhullen beginnen. En soms wordt er met een adviseur actief nagedacht over mogelijkheden van belastingontduiking, vaak in het buitenland. Al deze en andere vormen van verhullen zijn niet toegestaan en worden aangepakt. Hiervoor gebruiken we onder andere informatie uit het buitenland.
Uitgeschreven tekst
De meeste mensen die Belastingaangifte doen, geven netjes hun juiste inkomen en vermogen op. Maar dat gebeurt niet altijd.
Om minder belasting te betalen proberen sommige belastingplichtigen hun inkomen en vermogen te verhullen. Dit doen ze vaak in het buitenland.
Soms is dat hun eigen idee, soms van een kennis, of van een adviseur. Met het programma Verhuld Vermogen treedt de Belastingdienst hier tegenop. We maken duidelijk dat het verhullen van vermogen niet loont en proberen verborgen vermogen zoveel mogelijk in beeld te brengen. Zodat er alsnog belasting betaald wordt.
Om verhuld vermogen in kaart te brengen, maken we gebruik van verschillende informatiebronnen. Dit doen we onder andere met financiële gegevens die we voor dit doel uit het buitenland ontvangen.
We werken samen met belastingdiensten van andere landen, de FIOD en het Openbaar Ministerie. Vinden we op deze manier vermogen dat niet in Nederland is aangegeven? Dan nemen we contact op met de belastingplichtige. Zorgvuldigheid is dan nodig.
Soms blijkt er sprake van een misverstand. Maar het komt ook regelmatig voor dat er opzet in het spel is. Zelfs dan is er nog de mogelijkheid om alsnog openheid te geven over de herkomst en opbouw van het verhulde vermogen. De resterende belasting moet dan alsnog betaald worden. Mét rente én een boete.
Als de belastingplichtige echt niet wil meewerken en zijn vermogen blijft verhullen, dan kan uiteindelijk de rechter of strafrechter eraan te pas komen. Zo voorkomen we dat er geld buiten het zicht van de Belastingdienst wordt gehouden.
We willen bereiken dat dat iedereen zijn deel betaalt. En dat het niet loont om inkomen of vermogen te verhullen.
Gegevens buitenlands vermogen
In ons onderzoek naar verhuld vermogen kijken we eerst naar onze eigen gegevens. Maar ook naar informatie over bankrekeningen die Nederlanders elders hebben. Die ontvangen we van buitenlandse belastingdiensten waar we afspraken mee hebben gemaakt. Verder gebruiken we gegevens uit openbare informatie op internet en in handelsregisters, analyses, betaalverwerkers en payment service providers (PSP’s), informatie van de FIOD en meldingen die belastingplichtigen zelf doen.
Informatie belastingplichtige vergelijken
Als we vermoeden dat iemand verhuld (buitenlands) vermogen heeft, nemen we eerst contact op met die persoon. Vaak gaat dat per brief. Het kan namelijk gaan om een misverstand of omdat onze gegevens niet actueel meer zijn. We vragen om aanvullende informatie van de belastingplichtige. Bijvoorbeeld welk vermogen iemand heeft en heeft gehad. Waar zich dat bevindt en hoe gegevens hierover zijn ontwikkeld. We willen er namelijk zeker van zijn dat de belastingaangifte compleet is en iemand geen belasting meer verschuldigd is.
Common Reporting Standard
De Common Reporting Standard (CRS) is een internationale afspraak om automatisch gegevens uit te wisselen over financiële gegevens. Onder andere bankrekeningen, verzekeringen, rente en dividenden en de verkoop van effecten. Er zijn ruim 100 landen bij de CRS aangesloten, waaronder Nederland. De eerste stappen voor de CRS zijn door de G20-landen genomen, volgend op de FATCA-wetgeving van de Verenigde Staten van Amerika. De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) heeft de CRS uitgewerkt. En de Europese Unie heeft dit voor alle EU-landen overgenomen in de Europese richtlijnen.
Buitenlandse debet-creditcards
Een andere manier waarop de Belastingdienst verhuld inkomen en vermogen op het spoor kan komen, is door bestedingen met buitenlandse betaalkaarten te analyseren. Sommige belastingplichtigen gebruiken buitenlandse debet-creditcards om in Nederland uitgaven te doen vanuit buitenlands vermogen dat zij niet hebben aangegeven. De Belastingdienst, FIOD en het Openbaar Ministerie treden hier tegenop. Zij proberen te achterhalen wie de kaarthouders zijn.
Aandacht voor tussenpersonen
De Belastingdienst richt zich met de aanpak van verhuld vermogen en belastingontduiking ook op facilitators. Dat zijn tussenpersonen die actief betrokken zijn bij het opzetten van belastingconstructies of het verstrekken van onvolledige informatie aan de Belastingdienst. Ook zijn ze betrokken bij het ontduiken van bepalingen in de Wet ter voorkoming witwassen en financiering terrorisme (Wwft). Het gaat hier meestal om notarissen, accountants, belastingadviseurs en boekhouders.
Facilitators lopen het risico op een tuchtrechtelijke klacht, maar ook strafrechtelijke vervolging. Juist aan deze beroepsgroepen, in hun rol als poortwachter, kent de Belastingdienst een belangrijke en zelfstandige rol toe in de bestrijding van zowel belastingfraude als witwassen. Gelukkig werken de meeste administrateurs, fiscalisten en andere belastingspecialisten daar al lang niet meer aan mee.